معنی رنجش ودلتنگی

ضجر

تکدر، دلخوری

رنجش. [رَ ج ِ] (اِمص) آزردگی. (آنندراج) (ناظم الاطباء). رنجیدگی. || اندوه. (آنندراج) (ناظم الاطباء). دلتنگی. ملالت. (ناظم الاطباء). ملال.
- رنجش آمیز، آمیخته به ملالت و اندوه: رفیق این سخن بشنید و بهم برآمد و برگشت و سخنهای رنجش آمیز گفتن گرفت. (گلستان).
|| خشم. قهر. غضب. || محنت. مشقت. (ناظم الاطباء).

دندان رنجش. [دَ رَ ج ِ] (اِ مرکب) آنچه وقت استماع سخن اول از عروس به عروس دهند چنانچه رونما وقت دیدن روی به او دهند، و این از اهل زبان به تحقیق پیوسته. (آنندراج):
چو از لب عقد مروارید راندی
به دندان رنجش اول دل ستاندی.
اشرف (از آنندراج).

آزردگی، تاذی، دلتنگی، رنجیدگی، شکراب، کدورت، ملال، ملالت، ناراحتی، نقار

‎ (مصدر) آشکار کردن رنجش خود، (مصدر) شکایت کردن گله کردن.

ملامت، دلتنگی، آزردگی

‎ (صفت) توام بارنجش، آزرده کننده ملامت آور.

(رَ جِ) (اِمص.) دلتنگی.

کدورت، دل‌آزردگی، رنجیدن،

ازعاج، ازعج، استیاء، تهیج، حزن، مخالفه، مضایقه

ازعاج

مصدر الازعاج

استاء منه

Anstoß (m), Ärger (m)

1073